سوره مبارکه بقره /شریفه۳/انفاق و متقین

یکی از نشانه های متقین این است که از آن چه که به آنها روزی داده شده است،‌ انفاق می کنند. این انفاق کردن که باز بافعل مضارع بیان شده است می رساند که آنها به آنچه به ایشان روزی داده شده است وابستگی ندارند و می توانند در هر زمانی از آن ها یا از بخشی از آن ها چشم بپوشند، یا لا اقل وابستگی آنها نسبت به غیر خودشان بسیار کمتر است به طوری که انفاق کردن به صورت صفتی برای ایشان در آمده است.

این خصوصیت که بخل و حرص را از خود بیرون کنند وهیچ حاجتی ومحبتی نسبت به مال انفاق شده نشان ندهند خود نشانه ی خاصی است برای متقین . قال الله عزوجل :«وَ الَّذینَ تَبَوَّؤُا الدَّارَ وَ الْإیمانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هاجَرَ إِلَیْهِمْ وَ لا یَجِدُونَ فی‏ صُدُورِهِمْ حاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَ یُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ».

چرا که در آیات 1 تا 5 سوره مبارکه بقره پس از بیان صفات مختلفی از متقین در نهایت آنها را مفلحون می خواند در حالی که در آیه 9 سوره حشر پس از بیان همین یک صفت کسانی که به این صفت متصف هستند را جزء به فلاح رسیدگان معرفی فرمود لذا   می توان گفت که این صفت صفت خاصی است که تنها کسانی که جزء متقین هستند آن را دا را هستند .

روایه : عن ابی عبدالله علیه السلام قال : « إِنَّ مِمَّا خَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْمُؤْمِنَ أَنْ یُعَرِّفَهُ بِرَّ إِخْوَانِهِ وَ إِنْ قَلَّ وَ لَیْسَ الْبِرُّ بِالْکَثْرَةِ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ فِی کِتَابِهِ «وَ یُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ» ثُمَّ قَالَ: «وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ» وَ مَنْ عَرَّفَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِکَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى وَفَّاهُ أَجْرَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِغَیْرِ حِسَابٍ ثُمَّ قَالَ یَا جَمِیلُ ارْوِ هَذَا الْحَدِیثَ لِإِخْوَانِکَ فَإِنَّهُ تَرْغِیبٌ فِی الْبِرِّ » .

      البته این حالت درونی وابستگی نداشتن و از طرفی مقدم دانستن دیگران بر خود خیلی مهم می باشد . و ظاهر انفاق شاید از کافر هم سر بزند . اما از جان و دل به فکر برادر مومن بودن و حتی از نفس خود هم بیشتر به او توجه کردن خصوصیتی است که خاص متقین است .

روایه : عن ابی عبدالله علیه السلام قال : « خِیَارُکُمْ سُمَحَاؤُکُمْ وَ شِرَارُکُمْ بُخَلَاؤُکُمْ وَ مِنْ خَالِصِ الْإِیمَانِ الْبِرُّ بِالْإِخْوَانِ وَ السَّعْیُ فِی حَوَائِجِهِمْ وَ إِنَّ الْبَارَّ بِالْإِخْوَانِ لَیُحِبُّهُ الرَّحْمَنُ وَ فِی ذَلِکَ مَرْغَمَةٌ لِلشَّیْطَانِ وَ تَزَحْزُحٌ عَنِ النِّیرَانِ وَ دُخُولُ الْجِنَانِ یَا جَمِیلُ أَخْبِرْ بِهَذَا غُرَرَ أَصْحَابِکَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاکَ مَنْ غُرَرُ أَصْحَابِی قَالَ هُمُ الْبَارُّونَ بِالْإِخْوَانِ فِی الْعُسْرِ وَ الْیُسْرِ ثُمَّ قَالَ یَا جَمِیلُ أَمَا إِنَّ صَاحِبَ الْکَثِیرِ یَهُونُ عَلَیْهِ ذَلِکَ وَ قَدْ مَدَحَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی ذَلِکَ صَاحِبَ الْقَلِیلِ فَقَالَ فِی کِتَابِهِ:«یُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ کانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ»».

·       بخیل و ایمان به رازقیت

      و به راستی کسی که ایمان ندارد به این که روزی دست پروردگارمتعال است و به این که جنت و دوزخی هست و پاداش اعمال نزد پروردگار بیشتر از آن چیزیست که در اختیار دارد چگونه انفاق می کند و اگر حقیقتا تربیت درست انسانی مردم را شامل نشود کی برای هم تا این حد دلسوزی می کنند که اگر خود گرسنه بمانند باز هم طعام خود را به برادر خود می بخشند . و بالاتر از این جان خود را برای امنیت یکدیگر به مخاطره می اندازند .  

      روی عن ابی عبد الله علیه السلام فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ :«کَذلِکَ یُرِیهِمُ اللَّهُ أَعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ» قَالَ : « هُوَ الرَّجُلُ یَدَعُ مَالَهُ لَا یُنْفِقُهُ فِی طَاعَةِ اللَّهِ بُخْلًا ثُمَّ یَمُوتُ فَیَدَعُهُ لِمَنْ یَعْمَلُ فِیهِ بِطَاعَةِ اللَّهِ أَوْ فِى مَعْصِیَةِ اللَّهِ فَإِنْ عَمِلَ بِهِ فِی طَاعَةِ اللَّهِ رَآهُ فِی مِیزَانِ غَیْرِهِ فَرَآهُ حَسْرَةً وَ قَدْ کَانَ الْمَالُ لَهُ وَ إِنْ کَانَ عَمِلَ بِهِ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ قَوَّاهُ بِذَلِکَ الْمَالِ حَتَّى عَمِلَ بِهِ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ »

روایه : قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:« صَدَقَةُ السِّرِّ تُطْفِئُ غَضَبَ الرَّبِّ »

·       انفاق انسان را می سازد     

      از طرفی سختی جدا شدن از دارایی خود باعث می شود که قلب انسان از حرص و طمع و محبت دنیا آهسته آهسته رهایی پیدا کند همان طور که امیرالمومنین علی علیه السلام در نهج البلاغه قریب به این معنی فرمودند که مالی که از دست رفتنش تو را به حسرت وا دارد از دست نرفته است .

·       انفاق مال انسان را برایش حفظ می کند

اموالی که به عنوان روزی در اختیار انسان قرار گرفته است،‌ روزی از او گرفته می شود (به وسیله حوادث طبیعی، انسان های دیگر و ...)در حالی که اگر انسان همان اموالی که برای خود او نیست را ببخشد، خداوند متعالی اجر و پاداش به او میدهد در نتیجه این اموال را برای خود ذخیر نموده است.

یارب این نو گل خندان که سپردى به منش            

مى سپارم به تو از چشم حسود چمنش

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد